Jak napisać rozprawkę
Podczas żmudnych i ciężkich sesji powtórek do egzaminów, maturzyści nierzadko zapominają o fundamentalnych porcjach wiedzy, niezależnie czy jest to spowodowane przytłaczającą ilością materiału czy też przedmaturalnym stresem. W tym poradniku postaramy się przypomnieć wam zasady, jakie obowiązują najważniejszą część pisemnego egzaminu z języka polskiego – rozprawkę.
Rozprawka nie taka trudna
Rozprawka to rodzaj wypracowania, w którym musimy udowodnić (bądź obalić) zawartą w treści zadania tezę, na przykład „Publika poety nie ma znaczenia, ponieważ pisze on tylko dla siebie” lub „Człowiek jest z natury dobry, a zło wynika wyłącznie ze słabości”. W trakcie pisania musimy pokazać, że przede wszystkim zrozumieliśmy polecenie, wiemy o czym piszemy i potrafimy przytaczać argumenty zaczerpnięte z tekstów kultury – niezbędna jest znajomość tak zwanych „lektur z gwiazdką”, stanowiących podstawę programową języka polskiego.
Standardowo podajemy trzy argumenty (nic nie stoi na przeszkodzie jeśli byśmy chcieli podać więcej, aczkolwiek nie zawsze „więcej” oznacza „lepiej”) – pierwszy zazwyczaj jest podany w tekście źródłowym (chociaż nie każde zadanie taki posiada) i wymaga po prostu omówienia przez pryzmat przyświęcającej nam tezy. Następne dwa musimy podać sami, a najlepiej byłoby gdyby przynajmniej jeden z nich pochodził z wspomnianej wcześniej „lektury z gwiazdką”. Jednym z najpopularniejszych i najczęściej przedstawianych argumentów jest przykład postawy, podjętych decyzji lub zachowania bohaterów literackich. W takim wypadku, gdy tezą jest na przykład „pieniądze szczęścia nie dają”, możemy dokładnie opisać losy zamożnego romantyka, Stanisława Wokulskiego, opisane w „Lalce” Bolesława Prusa.
Argumenty możemy również znajdować w wierszach, esejach, piosenkach czy filmach, nie musimy ograniczać się wyłącznie do omawianych na lekcjach polskiego wielowątkowych (i często nudnych) lektur. Jak wykorzystamy znane nam teksty kultury, zależy wyłącznie od naszej kreatywności i pomysłowości, dlatego gorąco zachęcam nie tylko powtarzać programowe książki, ale również zapoznać się z jak największą ilością dzieł spoza szkolnych realiów.